Kira Sözleşmesi Yenilenirken Verilen Tahliye Taahhüdü
YHGK Kararı

YARGITAY HUKUK GENEL KURULU

ESAS : 1992/6-243

KARAR : 1992/351

TARİH : 27.5.1992

Taraflar arasındaki tahliye davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 13. Sulh Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 6.6.1991 gün ve 546-685 sayılı kararın incelenmesinin davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine,

Yerel Mahkemenin Kararı Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin 26.11.1991 gün ve 14281-14724 sayılı ilamı ile,

İlk kira sözleşmesine konan tahliye taahhüdü serbest irade mahsulü olmadığından B.K.19. maddesi uyarınca batıldır. Zira kiracı taşınmazı kiralamak için istemeyerek bu taahhüdü vermiş sayılır. Bu husus 4.10.1944 gün 15-20/28 sayılı İçtihadı Birleştirme kararı gereğidir. Olayımızda ilk kira sözleşmesi 15.4.1987 tarihinde E.Ş. ve N.Ş. ile davacı arasında akdedilmiş ve adı geçenler kiralananda oturulurken, 20.10.1988 tarihinde şimdi davalı olan şirketi oluşturmuşlardır. Bu husus şirketin kiralananı şirket merkezi olarak göstermiş olmalarından ve dosyadaki belgelerden anlaşılmaktadır. Böylece davalı şirket belirtilen tarihten itibaren kiralananı kullanırken 10.8.1988 tarihinden sonra 15.4.1989 tarihinde son sözleşmeyi yapmış aynı tarihte verdiği tahliye taahhüdü ile kiralananı 15.4.1991 tarihinde tahliye etmeyi taahhüt etmiştir. Bu sebeple taahhütnamenin kiralanana girilmeden önce ilk defa kiralama sırasında verilmiş olduğu kabul edilemez. Dava süresinde açıldığına ye taahhütnameye karşı başkaca bir def'ide bulunulmadığına göre davanın kabulü gerekirken aksi görüşle ret kararı verilmesi isabetsizdir.

gerekçesiyle BOZULARAK dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; yerel mahkemece önceki kararda DİRENİLMİŞTİR.

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle DİRENME KARARI BOZULMALIDIR.

Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, oyçokluğu ile karar verildi.